Πρώιμη Παρέμβαση (παιδιά 0 έως 3 ετών)
Πρώιμη Παρέμβαση
Κάποια παιδιά μπορεί να κάνουν τα πρώτα τους βήματα ή να προφέρουν τις πρώτες τους λέξεις σε πολύ μικρή ηλικία. Ωστόσο, κάποια άλλα μπορεί να εμφανίσουν καθυστέρηση στους τομείς αυτούς, δημιουργώντας ανησυχία στους γονείς τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εστιάζει και βοηθάει η Πρώιμη Παρέμβαση. Ας ρίξουμε μια ματιά…
Η Πρώιμη Παρέμβαση είναι σειρά θεραπειών με στόχο να αποτρέψει την εμφάνιση αναπτυξιακών προβλημάτων ή την εκδήλωση νευροαναπτυξιακών διαταραχών, καθώς και η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων όταν εμφανιστούν, προτού όμως επιδεινωθούν. Καθώς αφορά κυρίως ηλικίες μηνών έως τριών χρονών, είναι σημαντικό να δοθεί βοήθεια στο παιδί πριν την αρχή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή πριν το νήπιο.
Η Πρώιμη Παρέμβαση είναι επίσης και καθοριστική στην ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος προσωπικών χαρακτηριστικών και ικανοτήτων που θα προετοιμάσουν ένα παιδί αργότερα για την ενηλικίωση.
Πώς μπορώ να γνωρίζω αν το παιδί μου χρειάζεται Πρώιμη Παρέμβαση;
Δύο είναι οι βασικές περιπτώσεις οι οποίες θα πρέπει να προβληματίζουν, αλλά όχι να αγχώσουν τους γονείς.
1. Το παιδί να παρουσιάζει καθυστερήσεις σε αναπτυξιακές δεξιότητες όπως η κίνηση (μπουσούλισμα, βάδιση) και η ομιλία (έναρξη λεκτικής επικοινωνίας)
2. Το παιδί να παρουσιάζει οποιουδήποτε είδους αναπηρία.
Η Πρώιμη Παρέμβαση μπορεί συχνά να χρειαστεί σε παιδιά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, έχουν πολύ χαμηλό βάρος γέννησης, εμφανίζουν ασθένεια ή χρειάζονται χειρουργική επέμβαση λίγο μετά τον τοκετό.
Όσον αφορά παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, καλό είναι να επέμβετε εγκαίρως και να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο σας, εάν εμφανίσουν κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:
Τι να κάνω αν το παιδί μου χρειάζεται Πρώιμη Παρέμβαση;
Το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η επίσκεψη στον παιδίατρό. Εφόσον ελέγξει ο ίδιος ότι υπάρχει κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα, τότε είναι καλό να συμβουλευτείτε τη γνώμη ενός ειδικού αναπτυξιολόγου.
Πολλές φορές, ο γονέας αρνείται να δεχτεί ότι το παιδί του μπορεί να έχει κάποιο αντίστοιχο πρόβλημα ή καθυστέρηση. Αυτό το γεγονός, δυστυχώς, είναι συνηθισμένο και μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην φυσιολογική και καλύτερη δυνατή ανάπτυξη του παιδιού.
Από την άλλη, είναι αρκετοί γονείς οι οποίοι αρνούνται να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού. Υπάρχει μια πεποίθηση πως είναι ειδικοί για την ανάπτυξη του δικού τους παιδιού και πως οι ίδιοι θα αποφασίσουν αν το παιδί χρήζει τη βοήθεια της Πρώιμης Παρέμβασης.
Ο ειδικός της Πρώιμης Παρέμβασης, καθώς και οι άνθρωποι που παροτρύνουν τους γονείς να τον εμπιστευτούν μιλάνε από εμπειρία και από την γνώση τους πάνω στο τι βοηθάει την πλειοψηφία των παιδιών.
Ο προσωπικός παράγοντας
Είναι ένα καίριο κομμάτι το να διαχωρίζουμε την αναπτυξιακή δυσκολία, από μια απλή αναπτυξιακή καθυστέρηση. Κάθε παιδί φυσικά έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης και προόδου σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής του και αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό σε αυτά τα πρώιμα στάδια ανάπτυξης.
Η παραμικρή καθυστέρηση δεν θα πρέπει να οδηγεί σε βιαστικά συμπεράσματα και σε ανησυχίες και σε φόβους για την εκδήλωση διαταραχών. Το οικογενειακό περιβάλλον, τα πρώτα ερεθίσματα του μωρού, ακόμα και το περιβάλλον της εγκυμοσύνης είναι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του παιδιού, χωρίς να υπάρχει πάντα η ανάγκη επέμβασης
Τέτοια ανάγκη ίσως να υπάρξει σε περίπτωση που:
• Υπάρχει Οικογενειακό Ιστορικό αναπτυξιακών προβλημάτων ή νευροαναπτυξιακών διαταραχών
• Προβληματική κύηση
• Συνδυασμός καθυστερήσεων (Π.χ. το παιδί αργεί και να μάθει να τρώει και να περπατάει και να μιλάει)
Για αυτό μάλιστα είναι και αμφιλεγόμενο το εάν είναι χρήσιμη η σύγκριση με συνομηλίκους. Από την μια, σαν γονιός, είναι καλό να έχει μια εικόνα του επιπέδου που είναι τα άλλα παιδιά στην ίδια ακριβώς ηλικία που είναι και το δικό τους, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να γινόμαστε απόλυτοι σχετικά με αυτό γιατί ο ρυθμός ανάπτυξης του κάθε παιδιού είναι προσωπική υπόθεση.
